Ongeduld

Kriebelend in je buik, komt je ademhaling steeds hoger te zitten. Vervolgens gaat je hart open staan. je hebt het gevoel dat je het wel uit kan schreeuwen van geluk… Je voelt dat er iets te wachten staat, maar je hebt geen idee wat.

Nou, dat had ik dus. De afgelopen twee weken. Om verschillende redenen. En één van die redenen, daar zit je nu naar te kijken…

Eindelijk durfde ik het aan; mijn eigen blog te beginnen. Het begon met een cursus artikelen schrijven. Erg interessant, maar al die regeltjes waar je je aan moet houden om überhaupt geplaatst te mogen worden. Tja, dan doe ik toch een beetje dwars en besluit ik om mijn echte eigen blog te starten.

Voordat je dan eindelijk een echt bericht kunt gaan typen, moet je eerst een hele avond en nacht van de ene naar de andere website klikken, om een beetje een toonbare website te kunnen bouwen.
Geloof mij, ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen, maar toch… Wat een gedoe zeg!

Maar, eerlijk is eerlijk. Ondanks mijn ongeduld staat nu toch mijn eerste blogbericht online. En dan kan ik maar één woord verzinnen: trots (wel met een grote T…)